සිඟිති කලලයකට – Isuru Prasanga – ඉසුරු ප්‍රසංග

මතක පුස්තකාලය – E.A. Dawson Preethi – E. A. ඩෝසන් ප්‍රීති

මාතර කුමාරතුංග මුනිදාස පුස්තකාලයේ
මෙස පුටු පොත් රාක්ක
මා හොඳින් හඳුනන පරණ මිතුරන්ය
නගර සභාවට කවුරු පත් වුවද
සේවක කැළ වෙනස් වුව ද
මෙ ලී රාක්ක -පොත්- මෙස- පුටු ටික- සදාකාලිකය මට!

කලෙකින් එහි ගොඩ නොවැදුන ද
අත වනයි යන කල කොටුවෙගොඩ පැත්තට:
කුමරතුගු තුන්ග පිළිමය
කාලයක් මගේ විශ්ව විද්‍යාලය ද එය විය
ඒ කාලය, මගෙ ළමා කාලය…

උයන්වත්ත පිට්ටනිය අසබඩ
තාරකා කොටුව: ලංදේසි ඉදිකල
මුල්ම ගෙය විය පුස්තකාලයේ
මා ගොඩවැදුනු මුල්ම කාලයේ

හරිම පොත් සුවඳයි මුලු තාරකා කොටුවම
පරණ පොත්මය දුටුවෙ ඒ කල
හැත්ත නවයේ ළමා වර්ෂයේ ,
ප‍්‍රථමයෙන් මා කැටුව එහි ගිය
බණ්ඩත්තර මාමා දැන් මෙලොව නැත

සුරුට්ටුවක් කටෙ ගහගෙන
රැලේ සයිකලේ මා හිඳුව ගෙන
ගාළු පාරෙන් මා වඩා ගෙන
තාරකා කොටුවට ගිය; බණ්ඩත්තර මාමා දැන් නැත

තොරතෝංචියක් නැති ගාලුපාරෙ
රථ වාහන නලා බ්රෙක් හඩ මැද
මා එහි සමාධිගතව හුන් කාලය කොතරම් ද?

පොතක් පතක්වත් මුදලට ගත නොහුනු
මගේ බාල විය; මගේ බාල ඇස්
ඒ පුස්තකාල රාක්ක වල
පරණ කොල සුවඳ දුන් -අත්වලට දියව ගිය
පොත් පිටු අතර ගත වුන

ඒ සොඳුරු යුගය
ආයෙ නම් කවර කලෙක
යළි අත් දකින්නට මට ලැබෙන්නෙ ද?

බයිසිකල් කන්තක අසු පිට නැගී
නිල්වලා නදී තෙර පැන රිංගා ගත්
පුස්තකාලය කවර දෙවොලක් විණි ද පසු කල?

අත පසුව ගෙදර ගෙන ගිය පොත් දෙක
එන විට තැපෑලෙන් පුංචි සිහි කැඳවුම්
කොයි තරම් සුන්දර ද ඇති වුනු බිය
දඩ ගෙවන්නට පුස්තකාලයාධිපතිනිය ට ?

ඇය කොතරම් රෞද‍්‍ර ගැහැණියක් ද
පමා වූ පොත් රැගෙන යන කල
සිතට ඉපදුනි අමර මර බිය
ගෙදරින් ද නැත සමාවක් මෙවැනි වරදට

මුදල් ගෙවුම හැර
හිර බත් කන්ට ද හිත දුනි!

ඒ දවස් වල මතකය
වරක් රුපියල් හතරයි ශත පණහක
දඩයක් ගෙවා ගන්නට ගෙදර තිබුන
පරණ ඇක්සයිස් පොත් ටික කොයිපිල්ලෙට[1]
විකුණ ගත් හැටි ,ගෙදරටත් නොකියාම

තවමත් මා සුරකින
රහසක් මා උගත්තෙය එක පොතකින් පුස්තකාලයෙ;

සංකීර්ණ සංඛ්‍යාවලින්
නිධානයක් සොයන හැටි
එක ගණිත පොතක[2] තිබුනෙන්
එදා හිටං අද වනතුරුත්
මම ඒ නිධානය සොයන්නට
වෙහෙසෙමි

එපමණි රහස මා
පුස්තකාලයෙන්
එකල දඩයම් කළ
අදත් මා වෙහෙසන!

[1. “කොයිපිල්ලෙ” යනු මාතර ගාලු පාරෙ 1983 දක්වා පැවති පරණ පොත්- බෝතල් -ගෝනි වැනි අබලි ද‍්‍රව්‍ය තොග වශයෙන් මිල දී ගත්තා වූ දෙමළ කඩයකි. 1983 දී මෙය ගිනිබත් කරන ලද්දෙන් පසුව එතන බිහි වූයේ  “ජර්මන් රෙකෝඩ් බාර්” එකය. ඊටත් පසුව දැං සපත්තු කඩයක් ඇත.

2. සංකීර්ණ සංඛ්‍ය ගැන ලියැවුනු මෙ රුසියන් පොත [ප‍්‍රගති ප‍්‍රකාෂණයක්] කවදාවත් මට සොයා ගත නොහැකි විය. එහි කවරයේ කාටිසීය ඛණ්ඩාංක තලයක් ඇඳ එහි පෛතගරස් ප‍්‍රමෙයට අදාල ති‍්‍රකෝණයක් සහ සංකීර්ණ අක්ෂය පෙන්නුම් කරන රූ සටහනක් තිබ්බා මතකය. මෙ පොතට මම සදා පෙම් කරමි.]

පිළිස්සුනු මිනිසා – E.A. Dawson Preethi – E. A. ඩෝසන් ප්‍රීති

රූපවාහිනි තිරයෙන් පැන
පිලිස්සී ගිය මිනිසෙක්
ම වෙත පැමිණ ඇත;
පුළුටු ගඳ සිරුරෙ තැන් තැන්වල වෙඩි උණ්ඩ
මම ඔහු සමග ඩිනර් ගනිමි
මම ඔහු කැටුව ෂොපිං යමි
මම ඔහු සමග අබා බලන්නට යමි;
බැල්කනියේ අය බාබකියූ සුවඳ ප‍්‍රිය කරති
ඔහු පිලිස්සුනු කැළල් මත අළු කඩමින්
එමත ෆෙයාර් ඇන් ලවුලි අමදියි
කට කොනින් සිනාසෙයි
එය හරියටම
සිග්නල් සිනාවකි
ඒ සිග්නල් එක
මට ද ඔබට මෙන්ම
නොතෙරෙ…
මළ ගෙවල් -දාන මාන -දොල පිදේනි- තොවිල්
කාර්යාල -කන්තොරු- කඩමංඩි- තැබෑරුම්
කච්චෙරි -උසාවි -නගර සභා- ප‍්‍රජා ශාලා
මෙ හැම තැන මම ඔහු සමග යමි

පිළිස්සුනු මිනිසා
මැක්ඩොනල්ඩ් යමුදැයි අසයි
මම හා කියමි
බම්බලපිටිය පැත්තෙන්
කැරොකේ එකකට ද වැදී
කජු කිරි කෙල්ලන්ට දැවටී
ඔහු සමග බීර බොමි
පිළිස්සුනු මිනිසා විනෝදෙනි! ප‍්‍රීතියෙනි!!

ශාලාව අඳුරු කර
මම
මටම
මරණ දණ්ඩනය පවරා ගතිමි!

පෑන දෙකට කැඩුවෙමි…

අලුමතින් නැගෙන අලුත් කවි! – E.A. Dawson Preethi – E. A. ඩෝසන් ප්‍රීති

රසවත්ම  කවියක් රස විඳිය යුතුයැ සිතෙන
හැම විට
මම ලියමි කවියක්
මා හටම
ඔලුව කකියන විටෙක
හිස පුපුරා යනු දැනෙන කළෙක
මම ලියමි කවියක්
වතුරෙ දියවෙන
ඇස්ප‍්‍රින් පෙත්තක් සේ
සිත තුල බුබුළු ලන වදන් මත
අතීතය හූය බැඳ;
මිනිසුන් ලේ වැකිව ඇද වැටෙන විට

ලියමි රසවත්ම කවියක්
ඔවුනගේ ආත්ම
සුවපත් කරන්නට
ස්තෝත‍්‍රයක් ලෙසම
ලඝු ගුරු ඝණ ද
පිහිටුවා: සෙත් වෙද ඒ කවිය?

දරුවන් කැබලි විසිරුනු
දුම්මල වරං ගත්
රත්වුනු යකඩින් තැළුන
ගිනියම් පොලොව මත
වෙවුලන ඇගිල්ලකින්
පිචිචෙන හදවතින්
ලියමි රසවත් කවියක්

ඒ දරු කැබලිවල
සුන් වූ ආත්ම
එක්කාසු වෙන්නට
ස්වර නගපු පිරිත් බල කවපු?

දැවී දා ගිය මහළු අම්මෙක්
පොලොව පස් බද අගුරු වූ කළ
ලියමි රසවත් කවියක්
ඒ අලු දූලි මත

ඇන ගනිමි හදවතට
උල්පත් පෑනෙන් ගැඹුරට
පුරවාලමි රුධිරයෙන්
කවි ලියන්නට මතු දින

මිනිසුනේ – Author Unknown – අඥාත කර්තෘ

සොබාදහමත් දහමක්ය
එහි ද කුරිරුකම් ඇත

මම සොයා ගත් එක කුරිරුකමක් හෙලි කරමි දැන්

මිනිස් සිරුරට
බාහිරින් එන රෝගකාරක
හා සටන් වදිනට
රතු හමුදාවක් දී ඇතත්
ප‍්‍රතිශක්තිකරණය

දුන්නේ ද මිනිස් සමූහයාට
මිනිස් සමාජයට වැළකෙන්නට පරසතුරු උවදුරින්
යම් දෙයක් ඒ ලෙසින්
ගලවා ගන්නට සමාජ දේහය ම?

නැත මිනිසුනේ නැත

ඒ ප‍්‍රතිශක්තිකරණ රතු හමුදාව
අපට සදා ගන්නට
සිදු වී ඇත

කොයි තරම් කුරිරුද
අසාධාරණ ද
මෙ සොබා දම් මාතාව?

ඒඩ්ස් වෛරසය මෙන්ම ධනේෂ්වර ක‍්‍රමය ද
සොබාදම් මාතාව ඇණ ගසා ඇත

ඉතින් අපි කුමක් කරමු ද?

එක රතු හමුදාවක් හදමු

ලේවල දුවන ගමන්
හදවත් වලද දුවනට!

ගවුරිපාලන් – E.A. Dawson Preethi – E. A. ඩෝසන් ප්‍රීති

ඒඩීඑස් මහත්තයා දකිනව ද  හීනෙනුත්
තවමත් මවු ආර උඩින් එන සුදු පාට කාර් එකේ?
හම්බන්තොට ඔෆිස් එකේ තාමත් ජෝතිපාල

මුර කරනව ද

මෙන්ඩිස් මහත්තයලගේ

ක්වාටස් ටික?

මෙන්ඩා හෙන දසයා නේ බං?

කොහොමද දන්නේ නැහැ බෙකරියෙ නිමල්ගෙ බිස්නස්…

උඹ තාමත් නිමල්ගේ

රෝස් පාං කන්න යනව ද

හැන්දෑවට?

මචන්

උඹට මතක ද හම්බන්තොට ටවුමෙම රවුම් ගැහුවා

ඩෙක් එකක් සොයන්න කුලියට?

උඹට දෙමළ චිත‍්‍රපටියක් බලන්න…

උඹ පලාලි ගිය දවසේ ලයන් එයාර් එකෙන්
අපි බලං හිටියා තල් හකුරු කන්න දවස් ගැන ගැන

අපේ පරණ ක්වාටස් එක තවමත් වැස්සට තෙමෙනව ද ගවුරි?

ඒ කාලේ ඒ හම්බන්තොට වැස්සට

අපි කොයි තරම් ආසා ද බං?
ඒ කාලේ ගල් බෝතලෙත්

අපේම ජීවිතේ කොටහක්:

නැද්ද ?
අපි දැං වගේ නොවෙයි
අසනීප තිබ්බෙත් නැහැ ඒ තරම්

බිව්වා නේද නැති වෙන්න…
හැබැයි උඹ අත මොලවල නාඩි ඇල්ලුවා හැම තිස්සෙම
දියවැඩියා හැදෙයි කියල; අපි හිනා වුනා
නාඩිවලින් දියවැඩියාව හොයන්න බෑ කියලා…

උඹෙ අයිඩී එක නැතිව පොලිසිය ට ගත්ත දවසේ අපේ බත් පිළුං වුනා…

සී ආරි මහත්තයා නැහුන උඹ එලියට ගන්න

උඹෙ අර කැසට් ගෝනිය ගිය තැනක තියං ඉන්නව ද බං තාමත්…?
උඹ ඒ දවස් වල ඇහුව දෙමළ සිංදු ටික මට තාමත් ඇහෙනවා යන්තම්

උතුර හදන්න දවසක ඉංජිනේරුකම් කරන්න අපිත් එනවා කීවම

උඹ හිනා වෙලා අහක බලා ගත්තා

ඔව් උඹ හරි

මට ඒකට එන්න වෙන්නේ නැහැ තමයි…

අපි මවු ආරෙ හැදුවෙ වතුර යන ඇලක්
ඒත් මම කොහොමද
උඹ එක්ක  ගලන ලේ වලට
ඇලක් හදන්න එන්නේ ?

එකෝමත් එක කාලෙක – Charith Senadheera – චරිත් සේනාධීර

ආත්තම්මාගේ සෑය අබිමුව – Nirasha Gunasekara – නිරාෂ ගුණසේකර

ආත්තම්මාගේ දෑතින් ම සිටවූ
විසල් තුරු පෙළක
රිකිළි දලූ පත්
ඇගේ ම චිතකයේ ගිනි දැලින්
හාදු ලබනා අපූරුව

නා දලූ රත මැකුණ
එහැම දලූ මලෙක
අවසන් හුස්ම පොද
ඈ උපන් බිම අහසට ම
මුහුකරයි මද සුළඟ
ඇගේ හුසමත් සමඟ

කඳුළු හිරවුණ අහස
මහ හඬින් හඩන්නට විය සැනින
නමුදු ගිනි දැල් ඇවිලෙයි
කිසිදු ගානක් නැතිව

කෙනෙක් තැන තැන හඩත්
ඇතැමෙක් හොරෙන් සිනාසෙත්

ඉහළට ඉහළට
නැගෙන කිහිරිගුරු මැදින්
විඳිමි මම දුරින් හිඳ
රඟන ගිනි දැලක නර්තනය

නොහඩා ම
නොසිනාසී ම

ප්‍රවේශ සටහන – අළුත් හුස්මක් එක්ක ආයෙත් වැඩ පටන් ගනිමු.

බූන්දිය වෙනුවෙන් කාලය සහ ශ්‍රමය කැප කරන්නට සිදු වීම නිසාවෙන් කවිසිත් ඩොට් කොම් නමින් පවත්වාගෙන ගිය වෙබ් අඩවිය යාවත්කාලීන කිරීම අප අතින් දිගින් දිගටම අත පසු විය. බූන්දි වෙබ් අඩවියේ් සහෝදර වෙබ් අඩවියක් ලෙස එය නව ප්‍රවේශයකින් එළි දක්වා, සාමූහික ව්‍යාපෘතියක් වශයෙන් එය පවත්වාගෙන යාමට අපි තීරණය කෙළෙමු.

කවිසිත් මූලික වශයෙන්ම ලාංකේ්ය කවි කිවිඳියන් සහ ඔවුන්ගේ් නිර්මාණ හඳුන්වාදීමත් නිර්මාණ සඳහා ජාලගත සංරක්ෂණ වැඩපිළිවෙළක් (Internet Archive) ඇති කරගැනීමත් ඉලක්ක කර ගත් වෑයමකි. බූන්දියේ් වර්ධනය සමග අපට ලැඛෙන නිර්මාණ සාපේ්ක්ෂව ඉහළ යෑම හේ්තුවෙන් ඒවා ඉක්මනින් ඛෙදා ගැනීමේ වඩා කාර්යක්ෂම යාන්ත්‍රණයක් අපට අවශ්‍ය වීම ද කව්සිත් නව ප්‍රවේශය ඉක්මන් කරවන්නක් විය.

මෙහි ලා, අදියර වශයෙන් ඉටු කර ගැනීමට අපේ්ක්ෂිත අරමුණු කිහිපයකි

1. මුල් අදියරේදී අපගේ් සුරැකුම් (Backups) වල තිඛෙන නිර්මාණ, කවි කිවිඳියන්ගේ් නමින් වර්ගීකරණය කොට වෙබ් අඩවියේ් මූලික සැකැස්ම (Basic Framework) සූදානම් කර ගැනීම.
කවි කිවිඳියන් පිළිබඳ දළ හඳුන්වාදීමේ සටහනක් ආරම්භයක් වශයෙන් එක් කිරීම.
(එම හඳුන්වාදීම් සඳහා එක් කළ යුතු තොරතුරු අපට ලබා දීමෙන් වඩා විධිමත් තොරතුරු ප්‍රභවයක් ඇති කර ගැනීමට සහයෝගය ලබා දෙන්න. හැකිනම් ඔබේ ඡායාරූපයක් ද එවන්න.)

2. දෙවන අදියරේ දී, නිර්මාණකරුවන් විසින් එදිනෙදා කරනු ලබන නිර්මාණ ඔවුන් විසින්ම වෙබ් අඩවියට එක් කිරීම පිණිස යාන්ත්‍රණයක් සැකසීම. වෙබ් අඩවියේ් වර්ධනය පිණිස නිර්මාණ එක් කිරීම යම් නිශ්චිත කාල සීමාවක් මුළුල්ලේ් ක්‍රියාත්මක කිරීම.

3. තෙවන අදියරේ දී, නිර්මාණකරුවන් පිළිබඳ හඳුන්වාදීම් සටහන් ඉංග්‍රීසියට පරිවර්තනය කිරීම.
නිර්මාණකරුවන්ගේ් නිර්මාණ අතුරින් තෝරාගත් නිර්මාණ ප්‍රමාණයක් ඉංග්‍රීසියට පරිවර්තනය කිරීම.
එම පරිවර්තිත වියමන් ඇසුරෙන් කවි කිවිඳියන්ගේ් තොරතුරු සහ නිර්මාණ විකිපීඩියා බඳු ජාත්‍යන්තර තොරතුරු ප්‍රභවයන් සමග එක් කිරීම.

බූන්දියේ් අපි
www.boondi.lk

පහන් කන්ද පාමුල – Nirasha Gunasekara – නිරාෂ ගුණසේ්කර

රළ රැළිති බිෙඳන ගී නදින
ඉසියුම් තුටක් විඳිමින
පොල් හේඩාවේ කෙළවර
ගල්පරය මත වැඩ සිටින
බුදු රුවක් සරි
යෙ`ධ එක්ටැම් ගෙයකි

නා නා පෙදෙසින්
නෙක නෙක දන පැමිණ
කළ බොහෝ කෙළිකවට දිවා කල
හෙමිහෙමින් දියවගොස්
කැටිගැසෙයි මද අඳුර

සර්පිල පඩි එක එක නැග
සිතිජ ඉම ඉලක්කකොට සීරුවට
දල්වා ප්‍රදීපය
හුදකලා නියාමක තෙමේ
බැස ඇවිත් ලැගුම්ගනී
පහන් ටැඹ පාමුල

මග හසර සොයාගනු බැරුව
අතරමංවුණ පතාක නැව් ගැන
පුංචි අනුකම්පාවකුත්
ඉපදී මියෙයි ඔහු සිත

සයුරක් ම එකලූ කොට
රටාවට ඇවිලෙන
එළි කිරණ විඳිනාතර
ඔහු ම පමණක් දන්නවා ඇති
පහන් කඳු පාමුල
අඳුරු බව

Intro. – Nirasha Gunasekara – නිරාෂ ගුණසේ්කර

නිරාෂ ගුණසේ්කර කවියෙකි. සම්මානලාභී ගීත රචකයෙකි. පේ්රාදෙණිය සරසවියේ් ශිල්ප හැදෑරූ නිරාෂ පරිගණක ක්ෂේ්ත්‍රයේ් රැකියාවක නියැලෙයි.

හිමි සඳ නැති අඳුර, බඹරු එලපු දැල්

සිනාසෙන ඔඛෙ මූණ – Lakshantha Athukorala – ලක්ශාන්ත අතුකෝරාළ

සිනාසෙන ඔඛෙ මූණ
බොහෝ කලකින් මා ගමට ආ
මේ අහඹු කාලකණ්ණිදා
පටු මගෙහි පවුරු මත
පොල් ගසෙක – කඩ පිළෙක
සිනාසී එබීගෙන ඔඛෙ මූණ

ඒ සිනා දුනු අගින්
විදෙයි ඊ තල පපුතුරට
වේදනාව ගලයි හද සිදුරු තුලින්
ලේ් මෙන් ගන කඳුළු එයි දෑසින්

මැකුණු කාලෙක දුරම දුර දිනවල
හිස් අතින් හිස් පයින් මුත්
නොසිස් සොම්නසින්
එක්ව පසුවීමු කෙළි දෙළෙන්
දෙවැට – ගුරුපාරවල් – ඇල් හේ්න්
කුඹුරු – ඒදඩු – ගෙවතු පසුකරන්
පයින් පාසල් ගියෙමු අත් බැඳන්

ඒ මතක දුප්පත්ව
වන පෙතක තැන්පත්ව
ඔබ කෙතක ජරපත්ව
වෙන අතක මා මත්ව

මත්ව මා දිවි සටන මධු බොරෙන්
රත්ව ඒ කොළඹ ගිණි අව් සැරෙන්
වෙන්ව සැමගෙන් ගමෙන් ඔබ කෙරෙන්
කල් හැරිමි ඒත් බෝ කරදරෙන්

මා සිරකර
සොල්වනු නොදී අත පය
දෙවැටයෙහි වැටමාර කණු අතර
සිනා සී එබීගෙන ඔඛෙ මූණ

ටයරයක – සරුංගලයක- පරෙවි කූඩුවක
කරත්තෙක – ඇළ දොළක – හැම තැනක
දැවටුණා මෙන් එක්ව පෙර කලෙක

ඔබ අසල දැවටෙන්න මා අසල නැති දාක
ඔබ තනිව දැවටිලා මී හරක් රුදු අඟකæ

අමාවකේ සඳක් සිඹිමි

බැඳුණු මිතුරාට – Gamunu P. Dasanayake – ගැමුණු පී. දසනායක

සඳට පුළුවන් ය
ඔනෑ ම වෙලාවක
දරදඩු වෙන්න
සීතලය සුකොමළ ය
අප විසින් ම හඳුන්වනු ලැබුව ද
සඳ හිරු ගෙ නිර්මාණයකි

කුමුදු මතක ද ඈත යුගයක ඒ දවස
හිරුගෙ වහල යටින්
නුඹ පන්නා දැමුණ
බිංදක්වත් ඉතුරු නොකර
හැම සුවඳම අහුළාගෙන
නුඹ එන විට කඳ කෙළින් තබා ගෙන
රැය අස්සෙ හැංගිලා
හිරු මන්ත්‍රණ කළා

කවියන් හට ඊනියා වර්ණනා
ලංකාර පළඳගත්
අමාවක දවස්වල රෑට
ඉරුත් එක්ක බුදිය ගන්න
ඒ හඳේ්ම අත ගත්තා නොවේද නුඹ

යාළුවෙක් විදිහට කියන්නේ්
නිතරම ළඟ තියාගනින්
ටෝච් එකක්
කුඩයක් හැරමිටියක්
(අහක බලාගෙන කියන්නේ්)
තුවක්කුවක්

යටි වියනට කිරණ ඉරක් – Lakshantha Athukorala – ලක්ශාන්ත අතුකෝරාළ

හැමදාම වහින්නේ්
වනයේ් හිස් මුදුනට
එළිය පායන්නෙත් එතැනට
විසල් තුරු සෝදමින්
පත් අතර වෑස්සෙන
බිංදු ටික පමණයි
ලැඛෙන්නේ් පහළට

වෙන් වෙන්ව උස යන
මහ ගස් කඳන් යට
ඇලී මිහි පොත්තෙහි
කටු කලල් අකුලෙහි
යටි වීයන සිටියා
වෙලී- පැටලී- නොනැඟී

සිනා සළුවෙන්
වැසී යන මෙන්
හදක දුක් ගැබ
වනය මුදුනේ්
මීදුමෙන් සහ
සොඳුරු මායා පටලයන්ගෙන්
වැසී තිබුණා
වනය පතුලේ්
අඳුරු පදනම

අල- පෝට- දෙමළ ඈ වැල්
කෙටි පඳුරු- මිටි වදුලූ
ඒ අතර තණ බිස්ස
ඉන් පිටටනො ඉල්පෙන සුඟ= තලය

ප්‍රේ්ම නොකළත් කුරුළු ප්‍රියයන්
සිප නොගත්තත් සුළං සලෙළුන්
දකිමි- පොඩි මල් පිපෙන මහිමය
යට යටි වියන තුළ

වැටිය යුතුය එහි
එක් කිරණ බැල්මක්
ඉර ගල අවටින්- සඳ ලප කඳුළින්
ආකාස දැසින්

උඩු ගුවනින්- ද~ු මොණරෙන්
විද්ද නොහැකිය ඒ කිරණය
ගෙන යා යුතුය
බැස වන දුදුල තුළ

කටු කොහොල් මෑත් කර
වළ- වගුරු මතින් පැන
බඩ ගාන සපුන් සේ්
ගලා යන ගඟ=ල් සේ්
වක් වෙවී- හැරි හැරී

වර්තන නියම වෙනස් කොට
ගෙන යා යුතුය කිරණය

යටි වියන

Intro. – Lakshantha Athukorala – ලක්ශාන්ත අතුකෝරාළ

ලක්ශාන්ත අතුකෝරාළ සම්මානයට පාත්‍ර වූ කවියෙකි. ලක්ශාන්ත, අමාවකේ් සඳක් සිඹිමි සහ යටි වියන නමින් කාව්‍ය සංග්‍රහ දෙකක් එළි දක්වා තිබේ.

අමාවකේ් සඳක් සිඹිමි , යටි වියන